viernes, 24 de diciembre de 2010

Elecciones a la FGP

A propósito del programa del Sr. López

Veamos y analicemos:

Según lo que expone el Sr. Manuel López, presumiblemente, porque a mi la redacción de este texto me suena, su estilo, su exposición me recuerdan algo o a alguien. Dice: "Creemos que..." Es decir no, están seguros. Sigue: "Buscamos la unificación de criterios". Oigan eso si que no. Cada uno de nosotros tiene criterio propio, tan respetable como el ajeno. Estos pueden ser debatidos, deliberados o votados y, como no podía ser de otro modo, se acatará la decisión mayoritaria sin que nadie tenga que renegar o renunciar a su propio criterio. Y más abajo habla de "conseguir unificar los criterios del colectivo, pues los interese son comunes". Pues no señor. No es cierto. Los intereses no son los mismos para el competidor que para el simple aficionado a la pesca. Por ejemplo: el que compite busca resultados. El simple aficionado tan solo busca divertirse, o al menos gozar de una o unas jornadas de ocio lo más amenas posibles." Mantener las competiciones actuales". Entonces habrá que reconocerle al equipo que dirigió hasta hoy que algo bueno han hecho, máxime cuando se pretende mantener lo que venían haciendo.
Estos señores antes de llegar ya pretenden promocionar alguna modalidad de pesca y demonizar otras. Miren miren y juzguen ustedes mismos. "Creación de más cotos sin muerte, ayudando a las sociedades a impartir cursos de iniciación y perfeccionamiento en el manejo de la cola de rata". ¿Y las demás modalidades de pesca?. ¡Ah si ya veo lo que proponen!"...tramos especiales para pescadores de cebo natural a fin de reducir la presencia de esta modalidad en los ríos". Lo dicho. A unas modalidades de pesca las fomentan y a otras las marginan. Unos serán pescadores VIP y otros no lo serán. Unos tendrán "ayudas" y otros no. ¡Vaya manera de unificar criterios!. Pero hay más "perlas" hablan de "pactar descuentos con las tiendas de pesca..".Y siguen más abajo con el machaconeo de las esponsorizaciones y los descuentos. Esto me recuerda a una "vedete" que se dirigió a una conocida armería noiesa para decirle al dueño de esta que le podría hacer publicidad en su programa sin cobrarle nada, o al menos que bastaría con que le regalase un equipo de pesca de calidad "media". ¡Una caña Antares y un carrete Stradig!. ¿Lo recuerda usted señor?. Yo sí. Y el señor de la armería también. ¿Será por eso que algunos tienen tanto interés en relacionar Federación Gallega de Pesca y tiendas de pesca?.
También es curioso lo que sigue: "En los próximos presupuestos generales de la FGP especificaremos unas partidas económicas destinadas a colaborar con aquellas sociedades que inicien acciones y procedimientos judiciales contra quienes agreden al medio ambiente". Eso significa que aquellas sociedades que ya hayan iniciado procedimientos en ese sentido, caso de Salmo, por el desastre de la presa de Fervenza, quedarían excluídas, ya que dice bien clarito"...aquellas sociedades que inicien..."no aquellas que ya hayan iniciado.
Y miren ustedes, a mi no me ofrece la más mínima confianza un programa en el que se habla de "estudiar suprimir". Eso significa que la decisión ya está tomada. Además cuándo se presume que detrás de todo esto hay alguien que en su día se pavoneó bastante tiempo con un llavero de Fuerza Nueva colgando del bolsillo de su pantalón, ya se adivinan unas intenciones y una manera de hacer...DIFERENTES.

martes, 30 de noviembre de 2010

Decimos adiós a un amigo


Carlos. Ese compañero. Ese amigo. Ese SEÑOR, con la caña en la mano o sin ella. Todos los que hemos tenido el honor de conocerlo o de compatir jornadas de pesca con él podríamos decir muchas cosas de él. ¡Todas buenas!. Ninguno de nosotros recuerda un enfado suyo, nin un mal gesto, ni una mala palabra. SERÁS SIEMPRE DE LOS NUESTROS. AUNQUE AHORA TE DIGAMOS ADIÓS AMIGO, ADIÓS.

sábado, 20 de noviembre de 2010

El Personajillo

Algún personajillo, necesita alimentar polémicas o incluso crear conflictos allí donde no los hay para poder atribuírse un protagonismo que de otra manera no tendría. El único interés que lo mueve es alimentar su vanidad y su orgullo. La vanidad y el orgullo son cosas distintas, aunque con frecuencia sean usadas como sinónimos. El orgullo se fundamenta en la opinión que tenemos de nosotros mismos y la vanidad; en lo que quisiéramos que los demás pensaran de nosotros. Para poder crear opinión necesita protagonismo, con ese menester no duda en hacer uso de su delicada y sutíl prosa, ni en deleitarnos con su magistral dominio de cierto vocabulario.

Resultan llamativos sus lloros por la pérdida de apoyos a la candidatura que - a estas alturas ya ninguno de nosotros tiene la menor duda - le resulta más afín, y sus lamentos por el aumento de apoyos a la otra. Significativo es también que ese trasvase de apoyos suceda en ese sentido y no en el inverso, o tal vez no, teniendo en cuenta que la que pierde apoyos es la que goza del beneplácito y la bendición de este personajillo que - dicho sea de paso - hace gala de una habilidad sin par para solucionar entuertos telefónicamente. Todos los que hemos tenido el honor de tratar mediante llamada telefónica alguna discrepancia con él, somos conocedores de como suelen finalizar esas conversaciones. Para aquellos que aún no hayan podido gozar de ese privilegio les diré que siempre, siempre, siempre acaba obsequiándonos con las mejores frases y adjetivos de ese vocabulario que con tanta maestría domina. Y sin más, cuelga. Olvidando, eso si, despedirse.

Yo por mi parte me niego a contribuír a sus fines o a volver a caer en sus provocaciones, y me despido de él, espero que para siempre, desde la tranquilidad y la serenidad que me produce el saber que nunca la Federación Gallega de Pesca caerá en sus manos o en las de las personas que él patrocine. Esta seguridad no me la da tan solo el saber que este personajillo cuenta cada vez con más enemigos, que también, sino más bién el hecho de tener la firme convicción de que él es su peor enemigo.

Manuel Mouzo Méndez.

miércoles, 29 de septiembre de 2010

Os derradeiros lances da tempada 2010











Adeus tempada 2010!!
Para os pesimistas unha tempada menos e para os optimistas unha tempada máis. Para uns unha boa tempada, para outros foi coma sempre e para algúns isto vai cada vez a menos. Para nós foi unha moi boa tempada. As medidas tomadas no Couto de Pesca da Ponte do Porto amosaron a súa utilidade, máis aínda coa seca que nos tocou vivir este ano. O río Grande, se non chove, baixa moi axiña de caudal e todos coñecemos como funcionan as depuradoras, se se lles pode chamar así ás decantadoras que se atopan río arriba do Couto.
É capital que nós, os pescadores, pensemos na conservación e recuperación dos nosos ríos e dos seus recursos piscícolas. Somos os primeiros interesados. Pero non debemos facelo tan só por nós mesmos, que tampouco o facemos. Os nosos ríos e os seres que neles habitan, permanentemente ou temporalmente, son recursos e bens públicos. Por isto, as administracións públicas, sexan da cor que sexan, deberían antepoñer aos intreses privados o interés público dos nosos recursos comúns. Nin se fixo así antes nin se está facendo agora.
A pouca, ou nula unión entre o colectivo de pescadores permítenlles aos responsables da xestión das nosas augas tomar decisións ao antollo dos máis ricos. E isto seguirá sendo así mentres tanto e en canto algúns "persoeiros", que se chaman pescadores, vexan no mundo da pesca un instrumento para seguir "vivindo do conto" e "alimentando o seu ego". Agora ben, isto non debe ser excusa para que aqueles que traballamos polos nosos ríos, e gozamos deles, non sigamos o noso camiño sen aforrar esforzos e tentemos, na medida do posible e en momentos puntuais, colaborar, unirnos e traballar por unha causa común. A PESCA!! Se o acadamos, teremos un bo treito de camiño feito.
Saúdos a todos e a preparar a tempada 2011 con renovados folgos!!




lunes, 27 de septiembre de 2010

As derradeiras actividades da tempada 2010

Foi un éxito a conferencia sobre medio ambiente de Camariñas. Os poñentes; de esquerda a dereita: José Mira Turnes "Pepe Mira", Mark Adkinson e Santiago Fraga Sáenz foron quen de facernos chegar aos asistentes a súa mensaxe, ata tal punto que non foi necesario rogarnos - aos asistentes - a nosa participación no debate, fixémolo de xeito natural e expontáneo entendendo e comentando, nun ou noutro senso, as palabras e as exposicións destes poñentes que tiveron unha maneira maxistral de encarar e desenvolver este acto e de transmitir os asuntos e os contidos das súas charlas ao público.
Grazas a mestría destes homes saímos todos máis informados e comprometidos co coidado e mantemento dos bens naturais - que son moitos - da nosa comarca. Grazas aos tres. Moitas grazas por esta - máis que conferencia - eu diría CLASE MAXISTRAL!!

Despois encarámonos todos para Carnés e en Casa Ferrín gozamos dun verdadeiro festín. Xantar que tradicionalmente vimos facendo sempre o derradeiro sábado de setembro e que sempre é un acontecemento moi agardado. O trato exquisito que recibimos en Casa Ferrín, a calidade e xenerosidade da súa cociña, a boísima conferencia a que víñamos de asistir, a entrega dos premios do campeonato de pesca do reo e o alto nivel deste grupo humano foron os ingredientes dunha nova xornada que - coma antes outras - lembraremos e comentaremos moitos anos.


A señora de Moncho entregoulle o terceiro premio, despois dun sorteo entre el e Juan, a José Manuel, que por un día non foi o máis grande - en altura - das nosas xuntanzas. Cando lle foi presentado Mark Adkinson di José Manuel "que grande és carallo".


Montse entregoulle a Carlos o segundo premio. QUE BONITO É O AMOR!!


Este ano Carlos foi o que máis reos pillou ao longo da tempada e sen dúbida o que ten a media de peso por reo pillado máis alta, inda que o máis grande da tempada o pillase José Manuel.



Outros, como non nos foi tan ben, temos que contentarnos como podemos. Nonsí Antonio? Pero, eso si, grazas a unha doazón do Bar Pastoriza de Vimianzo puidemos presumir dunha medalla conmemorativa deste campionato colgada no pescozo. Grazas Pastoriza!!


Os tres gañadores do concurso 2010.



Premio Concello de Camariñas

Premio Caixa Galicia

Premio Deputación da Coruña

Véselles nas caras unha ledicia que sen dúbida compartimos todos. As moitas xornadas que xuntos pasamos, tanto pescando coma limpando o Couto ou Sinalizando, en definitiva mantedoo no mellor estado posíble, fan que nos sintamos como un grupo moi identificado uns cos outros.
Os nosos agradecementos a todos aqueles que colaboraron connosco ao longo do ano, sen a súa axuda todo isto non sería posible.
- Xunta de Galicia.
- Deputación da Coruña.
- Concello de Camariñas.
- Caixa Galicia, sucursal de vimianzo.
- Bar O Pescador de Baio.
- Bar Chalana de Camelle.
- Casa Ferrín de Carnés.
- Bar Pastoriza de Vimianzo.
- Publisoneira de Vimianzo.
- Casa Sabino da Ponte do Porto.
-Xoiería Victoria de vimianzo.
E a todos aqueles ou aquelas que dunha maneira ou doutra nos botaron unha man. Grazas a todos e todas!!
-







domingo, 19 de septiembre de 2010

miércoles, 25 de agosto de 2010

Tamén fomos testigos do lume no monte galego









Os comentarios neste caso sobran. Pero os sentimentos de rabia e impotencia medran!! Non só porque arde o monte, tamén pola falta de información!! Grrrrrr.






Última xornada de limpeza desta tempada

O "señor" da motoserra en plena faena

Sobre e baixo estas liñas, Carlos, Curra e José Manuel, os alicerces destas e outras xornadas de coidado, mantemento e limpeza do Couto de Pesca da Ponte do Porto.





Atopamos na auga un fermoso exemplar de troita morto. Non é normal que se siga permitindo o cebo natural nos coutos de reo. Máis aínda nestas datas nas que a troita xa está vedada e é moi "golosa" preparándose para coller peso e criar as ovas. UNHA MÁGOA!!



Algúns, que son moi fotoxénicos, van de bonitos. Outros imos máis de "atúns". Je je je




Tamén compartimos algúns momentos ledos que nin queremos, nin podemos esquecer!!






Unha nova axuda!! Benvido Iván!! Un pracer. Un verdadeiro pracer contar contigo, coa túa humildade e co teu bo facer. É unha honrra contar contigo!!


Un grupo unido por unha paixón, un lugar e un sentimento: Unha paixón; o reo!! Un lugar; o Couto de Pesca da Ponte do Porto!! E o sentimento de estar facendo algo positivo e de cumprir cun deber!! Un xeito de devolverlle ao río o moito que nos da. Unha das mellores cousas que nos deu foi coñecernos e gozar da mútua compañía.



O dito, o "bonito"


Dárllelas grazas a todos aqueles que, na medida da súa dispoñibilidade, colaboraron e colaborades nestas e outras xornadas a prol da pesca.
Todo isto é cousa dun grupo, no que coido que tentamos facer cousas e facelas ben, non sempre o acadamos pero sempre o tentamos. E seguiremos tentandoo.
GRAZAS!!














viernes, 23 de julio de 2010

No muíño da Cota






As moitas festas destes días e outros acontecementos, públicos ou privados, fixeron que o pasado sábado 17 nos atopásemos tan só cinco socios na limpeza e acondicionamento do entorno do muíño da Cota e da senda pola beira do río dende Lelo ata as Barrozas.
O ánimo, bo ambiente e ganas de embelecer aquela contorna non faltaron e axudaron a facernos máis levadeira a tarefa.







Temos entre nós un novo voluntario, o máis novo da cuadrilla. Púxolle moita ilusión e ánimo de colaborar e axudar!! Grazas Clemente!! Benvido!!

Mirade o que nos acaba de chegar!!




Para o orzamento que presentamos, contando tan só co gasto que poderiamos xustificar, xa que entre outros, non se inclúen nin a maquinaria nin as horas achegadas polos socios, ollade, ollade a xuda que nos conceden!!
Isto é para rir ou chorar? Non sei moi ben pero...
Menos mal que xa agardábamos algo así e en troques de alugar ou mercar maquinaria, fomos os socios os que a achegamos.
Isto... Mellor calo!!
Nós movilizamos recursos humanos (socios), técnicos (maquinaria) e ata económicos para que logo nos traten deste xeito, grrrrrrr!!
Amósannos a todos o que lles interesa a Costa da Morte. Ou o único couto de Reo na nosa comarca !! Ou unha Sociedade de Pesca que non chora esforzos por mantelo, coidalo ou melloralo e "racanean" con ela.
Para outras cousas hai cartos carallo!! E non os choran non!!
Van por bo camiño!! Que sigan, eles que sigan tratando as Asociacións que non lles renden latría de mingurrias. Xa veremos quen son os febles xa!!
Algún "listillo"argüirá..."se non vos convén deixao". O que acontece é que nós non o facemos por comenencia senón por paixón e porque vemos nese río algo máis que un lugar para sacar peixes.
Comunícovos (aos socios) que a retirada de árbores caídas prevista para agosto non se fará. Non podemos executar a totalidade do orzamento con esta porcentaxe de axudas. En algún caso é inferior ao do IVE!!
Para o vindeiro ano a parte máis importante da nosa dispoñibilidade económica será destinada a levar adiante esa retirada, ou ao mellor aínda temos sorte!! E se veñen fortes enchentas no inverno a forza da auga acabará levándoos río abaixo. Se provocasen danos xa saberemos a onde ollar para ver de atopar responsabilidades.
Son tempos duros para todos enténdoo perfectamente pero non estamos a falar de cantidades que non poidan ser asumidas visto o traballo que se fai e as melloras e resultados que se acadan.
Ou senón por qué non se estuda a posibilidade de subir o prezo dos permisos de pesca? Coido que sería positivo para todos. Agora como son moi baratos a meirande parte deles non se aproveitan. Diso pódese decatar calquera!! Hai coutos de pesca nos que non quedan permisos xa dende antes do comezo da tempada de pesca e logo cando te achegas a pescar o día que ti tes permiso non ves a ninguén pescando ou como moito a un par de pescadores.
Iso tamén sería "optimizar recursos".